สืบเนื่องจากกระทู้นี้

http://www.konrakmeed.com/webboard/upload/...hp?showtopic=84

ผมแวบไปเลยมีภาพดาบสวยๆ มาฝาก
สำหรับคำบรรยายคงต้องรอพี่บัญชาครับ

ดาบไทย

ดาบไทยตีทรงญี่ปุ่น

ดาบญี่ปุ่น

ขอบคุณครับผู้กอง นำขึ้นเวบนอกแล้วนะครับ :D

..ขอบคุณมากครับ ผู้กอง :)

ขอบคุณคลาบบบ ผู้กอง[color=#FF0000]

รูปใบดาบไทยรูปสุดท้ายเป็นลายเหรอครับท่านแวบมา :)

ภาพแรกเป็นดาบจากย่านล้านนา สองเล่มบนงานจัดมาก

เล่มบนสุดฝักเป็นการหุ้นสำริด/นาก/ฯลฯ (ยังไม่แน่ใจ) ส่วนด้ามศิลปล้านนาชัดเจนส่วน ฝักเป็นแบบหุ้มเรียบๆย่าน แพร่ น่าน ส่วนปลายหุ้มทองแดง(ถอดไปซ่อมแซม)

เล่มที่สองดาบยศจากเมืองเชียงใหม่ ใบดาบเนื้อเหล็กดีมากๆ ทรงใบค่อนข้างโค้งงอน

ด้ามปลายบัวค่อนข้างโต น่าจะเพื่อแสดงสัญลักษณ์ มีลูกแก้วแบบทางเหนือคือไม่กลม ออกสามเหลี่ยมเข้าร่องนิ้วถนัดดีเหมือนกัน

ฝักมีลวดลายคล้ายดาบพม่า แต่ส่วนปลาย(ตีน)ไม่ผายงอนออกมาก

ขอบคุณครับ ผมไม่ค่อยมีความรู้เรื่องดาบ แต่รูปพวกนี้น่าชมมากครับ ขอบคุณพี่บัญชาสำหรับคำอธิบายด้วยครับ

ตามมาชม.....ชอบๆๆ สวยแบบมีคุณค่าทั้งนั้นเลยครับ

ภาพที่ 3

ดาบจากย่านอุตรดิตถ์ แพร่ น่าน
ศิลปต่างทางล้านนาพอสมควร การติดต่อในอดีตทางเมืองน่านใกล้ประเทศลาวมากกว่า และเชียงใหม่ยังเป็นเมืองของพม่า

ด้ามและฝักดาบนิยมหุ้มเงิน มีพบตั้งแต่ลำปาง และภาคอีสาน แม้แต่ในเขมรก็มีผู้พบดาบลักษณะเดียวกันอยู่บ้าง

เงินที่หุ้มนิยมเรียบๆ ปลายฝักเป็นชิ้นทองแดง

บัวที่ท้ายด้ามเป็แบบกลมเล็กเรียบๆมีลวดลายก็เป็นส่วนน้อย

แต่ละเล่มองศาความโค้งของดาบดูสวยงาม และน่าจะสอดคล้องกับวิชาดาบย่านนี้เพราะจังหวะดาบไม่ค่อยต่างกันมาก

มารอชมต่อครับท่าน :)

ครับพี่

ตีใน ไทย
ใช้แบบ ญี่ปุ่น
เทคนิคเหล็กลาย แขก

:P :P :P :P

ต่อท่านแวบมา หน่อยว่าบางเล่มส่งไปอังกฤษด้วย

ชอบสองเล่มนี้มากๆครับพี่

สำหรับผม

ชอบทุกเล่มเลยครับ B)

ปัจจุบันเห็นกลุ่มครูดาบทางเหนือเขารับทำอยู่นะครับ

อาจถ่ายภาพฝากท่านแวบมาเจรจาดู ขานั้นเขาจะเป็นเขยเมืองเหนือแล้วกระมัง

ดาบธรรมดา
คงไม่ต้งวิตกที่จะเดินเข้าไปหาช่างทำดาบทั่วไปในสมัยนี้

แต่ถ้าดาบเก่า มีคุณค่า
ผมไม่มีข้อมูลว่ามีร้านรับซ่อมดาบเก่าโดยเฉพาะที่ไหนบ้างนะครับ
หรือถึงมี ก็ไม่แน่ใจว่าช่างสมัยนี้จะทำได้ดีฝีมือเทียบของเก่าได้หรือไม่
ที่ผมซ่อมส่วนใหญ่ก็เป็นการฝากเพื่อนๆ พี่ๆ ที่มีฝีมือทางช่างช่วยทำให้
และถ้าอาการไม่หนักหนานัก ผมชอบเก็บรักษาแบบเดิมๆ มากกว่าครับ

ซ่อมให้ใช้การได้นั้นคงไม่ยากนัก
แต่จะซ่อมให้คงศิลป์ทรงค่าดังเดิมนั้นคงหายากครับ
ช่างต้องเข้าใจงานฝีมือเก่าด้วย
ถ้าทำออกมาแล้วเสี่ยงว่าจะเพี้ยนไปมาก
ผมว่า เก็บไว้เดิมๆ ก่อนดีกว่ากระมังครับ

โชคดีว่าดาบที่ผมเก็บส่วนใหญ่เป็นดาบทางเหนือ
เพื่อนๆ ที่ผมอาศัยพึ่งพาช่วยดูได้ก็อยู่กันแถบนั้น
หลายคนเป็นช่างฝีมือ หรือเป็นคนที่รู้จักศิลป์ในทางเหนือมากพอใช้
หรืออย่างน้อยก็มีโอกาสได้เห็นได้สัมผัสของจริงมามาก
เดี๋ยวนี้ผมมักใช้วิธีปรึกษาพี่ชมจันทร์ว่าน่าจะซ่อมจุดไหนแบบใด
แล้วฝากสล่าโอ สล่ากุ้ง ครูแสบ ช่วยรับเป็นธุระให้ครับ

ทีนี้ดาบที่ได้จากย่านอยุธยา

เล่มบน เก่าสุดน่าจะเก่ามาก.....ราวอยุธยาตอนกลาง
ใบดาบไม่ยาวนัก กั่นใหญ่ ใบทรงงอนขึ้นนิดๆ ลดแรงสะท้านมือได้ส่วนหนึ่ง
ปลายดาบด้านบนทำลิ่มย้อนมาหน่อย ได้คติพระขรรค์และช่วยลดแรงเสียดทานเวลาแทง
อีกเล่มที่พบทรงเดียวกันสั้นกว่านี้หน่อยนึงแต่ใบค่อนข้างตรง


เล่มที่สองจากด้านบน เป็นทรงหัวปลาหลด
อายุราวช่วงอยุธยาตอนปลายขึ้นไป หน้าตาเหมือนปลาหลดค่อนข้างมาก

เล่มที่สามจากบน เป็นดาบทรงหน้าลูกไก่/หน้ารูปไก่ แบบสมัยอยุธยา
หน้าตาไม่ได้ดูว่าเป็นพระเอกแบบดาบคู่มือขุนแผน และไม่ได้หนักแรงไอ้เสมาตามที่นักพระพันธ์จินตนาการสักเท่าไร

ส่วนเล่มล่างสุดหน้ารูปไก่เหมือนกันแต่อายุไม่เท่าไร ไม่ถึงร้อยปี วางเปรียบเทียบกันเฉยๆ :D

ช่วงนี้การเมืองผันผวนครับพี่

เรื่องเมืองใต้ เมืองเหนือ
พี่แซวบ่อยๆ เดี๋ยวฝ่ายตรงข้ามนึกว่าเรื่องจริงขึ้นมา
รำดาบกี่เล่มก็ปัดไม่ทันแน่ครับ :P :P :P :P

เรียน ท่าน'Rick ฅนมหากาฬ'

ลองเข้าไปใน "ตลาดนัด" ของ "ไทยเบลดส์"
ค้นหาชื่อ "ลายเจิง"
น่าจะพอมีร่องรอยเหลืออยู่บ้างครับ :D

ด้วยความยินดี

ได้ชมแล้วครับคุณหมอ :lol:

ขออนุญาตเสริมเกร็ดประวัติสาสตร์ครับ

ในทางศิลปะวัฒนธรรม ภูมิศาสตร์ และประวัติศาสตร์การเมืองยุครัตนโกสินทร์
น่าจะแบ่งอาณาจักรล้านนาออกได้เป็น ๒ ส่วนครับ
คืออาณาจักรล้านนาตะวันตกซึ่งมี เชียงใหม่ เชียงราย ลำพูน ลำปาง พะเยา (มีเจ้าผู้ครองนครมาจากกลุ่มเชื้อเจ้าเจ็ดตน)
โดยแยกแม่ฮ่องสอนออกต่างหากเนื่องจากวัฒนธรรมท้องถิ่นส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลจากไทใหญ่
กับอาณาจักรล้านนาตะวันออกซึ่งมี แพร่ น่าน เป็นหลัก
หากจะนับความสัมพันธ์ทางการเมืองแล้ว
อาณาจักรล้านนาตะวันออกในสมัยโบราณมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับอาณาจักรทางตอนใต้ คือสุโขทัยทางเครือญาติ
ดังเห็นได้จากหลักฐานจารึก "ปู่สบถหลาน"
เป็นข้อตกลงระหว่าง พญาน่าน (ปู่) กับ พญาสุโขทัย (หลาน)
กระทำพันธสัญญาที่จะให้ความร่วมมือกันทางการทหารกรณีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดถูกรุกราน

สำหรับเชียงใหม่ขึ้นกับพม่าเป็นช่วงระยะเวลาประมาณ ๒๐๐ ปี ครับ
เริ่มฟื้นม่าน (ขับไล่พม่า) ได้ในรัชสมัยสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช
หรือประมาณ ๒๐๐ ปี เศษ ล่วงมาแล้ว
ในช่วงยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น ความสัมพันธ์ระหว่างล้านนาตะวันตกกับล้านนาตะวันออกก็ยังเป็นไปอย่างหลวมๆ
มาเริ่มแน่นแฟ้นขึ้นก็ในยุคมณฑลเทศาภิบาล
ที่แยกเมืองลำปาง เมืองแพร่ เมืองน่าน ออกจากมณฑลพายัพเดิม
มาตั้งเป็นมณฑลมหาราษฎร์ และบ้างก็ว่าเริ่มมีความเกี่ยวดองทางเครือญาติกันในชั้นหลังนี้ครับ
ซึ่งเมื่อดูจากประวัติศาสตร์แล้ว ความสัมพันธ์ระหว่าง น่าน - สุโขทัย มีขึ้นมาก่อนหน้านั้นนานมากครับ :)

เทคนิคช่างไทย
น่าจะเป็นการ ตีขยุ้ม พับ ทบ ครับ :)
แต่หากเป็นเหล็กต่างชนิดตีสอดซ้อนกัน
เมื่อได้อายุและเกิดสนิม
น่าจะเห็นความแตกต่างของสีชั้นเหล็กครับ :D

QUOTE (Rick ฅนมหากาฬ @ 6 February 2007, 03:13 PM)

ผมจะติดต่อครูแสบได้อย่างไรครับ มีเล่มหนึ่งผมซื้อมาจากครูแสบ ๆได้ซ่อมมาบ้าง
ผมอยากเอาไปหุ้มเงิน ด้าม ฝัก ครับ

สืบค้นเลขหมายโทรศัพท์ครูแสบได้แล้วครับ

:P 084-6097220 :P

สวย ๆ ทั้งนั้นเลยครับ ขออนุญาติเก็บไว้ดูนะครับ ดูแล้วรู้สึกเย็นหลังวาบ เมื่อนึกถึงคมของมันผ่าสะพายแหล่้ง เสียว ๆ ครับ

ผู้กองท่านใจดีครับ :) :)

ดาบเล่มบนเป็นดาบสกุลช่างอยุธยาที่จมในแม่น้ำ
โดยยังมีด้ามติดมาด้วย ทำให้เห็นองศาด้ามและลักษณะด้ามอย่างชัดเจน

ดาบเล่มสองเป็นดาบหัวปลาหลด ช่วงอายุประมาณอยุธยาตอนปลาย
แม้เป็นของที่ไม่ได้จมน้ำแต่ส่วนด้ามชำรุดเสียหายไปหมดแล้ว


เล่มที่สามเป็นดาบที่มีความยาว พบได้ค่อนข้างน้อย
โครงสร้างเหล็กเป็นเหล็กเหนียว ชุมแข็งเฉพาะส่วนคม

เล่มล่างสุด เป็นใบดาบที่ค่อนข้างเบา โครงสร้างใบไม่หนานัก
ด้ามพริกพบมากในภาคกลางของไทยและในเขมรรายละเอียดต่างกันอยู่บ้าง

เรียน ท่านbombay

ไม่น่าเสียวเท่าไรดอกครับ
ฟันผ่าสะพายแล่งไม่ใช่ของง่าย
คนที่ฟันไม่เป็นเมื่อฟันถูกกระดูกใบดาบอาจจะติดกระดูก
หรือถูกกล้ามเนื้อหนีบไว้ทำให้ผ่าไม่ได้ตลอด
ก็ลำพังแค่ตัดคอคน ตัดผ่านกระดูกคออย่างเดียว ยังต้องมีเพชรฆาตมือรอง
เผื่อมือเอกตัดได้ไม่หมดจด เหลือเนื้อหนังติดกันให้หัวห้อยอยู่มือรองจะได้ซ้ำให้
แล้วนับประสาอะไรกับผ่าสะพายแล่ง
ต้องผ่านกระดูกไหปลาร้า กระดูกซี่โครง กระดูกสันหลัง ฯลฯ
กี่ชั้นผมก็ไม่ทราบแน่ รู้แต่ว่ายาก

ดังนั้นสบายใจได้ครับ
โอกาสที่เราจะถูกฟันขาดสะพายแล่งมีน้อย
ถ้าฟันครั้งเดียว ใบดาบน้ำหนักไม่มาก ไม่คม และหรือคนฟันไม่ชำนาญ
อย่างมากแผลก็คงลึกสักคืบเดียวกระมังครับ :P :P

ผู้กองเขาชำนาญในเรื่องฟันครับ :D :P

ผมก็ไม่เชี่ยวชาญนักครับ

เพียงได้ยินคนพูดถึงเรื่องฟัน
แค่นี้ก็รู้สึกเสียวแล้วครับพี่ :P :P :P

เสียวอย่างเดียวเหรอครับท่าน.... :) :D :D

ลืมไปนาน

ต่อละกัน

ภาพดาบสมัยรัตน



เล่มบนเป็นงานฝีมือช่วงรัตนตอนต้น หุ้มเงินใช้เงินบางเป็นกระดาษแต่เมื่อหุ้นหวายแล้แข็แรงเพียงพอกับการใช้งานส่วนงานเหล็กก็เยี่ยมครับ


เล่มกลางเป็นดาบหน้าลูกไก่ ปลายสึกเข้ามาเยอะเหลือจงอยนิดเดียว อายุราว 100ปีเศษ


เล่มล่างเป็นดาบที่ใช้ประหารชีวิต มีน้ำหนักค่อนข้างมาก ก็คู่ต่อสู้ลุกขึ้นมาไม่ได้ นี่นา

:) :)

ลงถ้าฟันแล้วยังลุกขึ้นมาได้

ก็ตัวใครตัวมันแล้วล่ะครับพี่ :P :P :P

หมายถึงก่อนโดนมีดซิครับ


งั้นคงต้องบอกให้ละอียดอีกนิด












เหยื่อของเสือวรที่ถูกฟันแล้วสู้ ก็ไม่นับเช่นกัน

การตัดคอของ เพชรฆาต นี่ อ.วัลลภิศ สดประเสริฐ ท่านเคยเขียนไว้ในหนังสือ มวยเมืองสยาม ว่า

ตระกูลของท่านเคยเป็น เพชรฆาต มาก่อน ในสมัยนั้น เพชรฆาตมือหนึ่งจะได้เงินรางวัลมากกว่า เพชรฆาตมือสอง ราว ๆ 2 บาท (เมื่อร้อยกว่าปีมาแล้วนะครับ) ต่อการทำงาน 1 ครั้ง

และ ค่าตอบแทนของมือหนึ่งจะลดลง ในกรณีฟันคอไม่ขาดในทันที จากนั้นมือสองจึงจะมาทำหน้าที่ต่อ

ดังนั้น จึงเกิดมีการช่วยเหลือกัน โดย ให้ เพชรฆาตมือหนึ่ง ฟันคอ ให้ไม่ขาดในทันทีเหลือไว้อยู่อีกนิด พอให้มือสองฟันขาดในทีที่สอง

เมื่อนำเงินมารวมกัน ก็จะเป็นผลตอบแทนที่คุ้มกับทั้งสองมือ (แต่น่าสงสารผู้ถูกประหาร)


*************************************************************


ส่วนกรรมวิธี ในการจะลงดาบนั้น เพชรฆาต จะต้องรำดาบก่อน จากนั้นก่อนลงมือฟันคอ จะต้องกระทืบพื้นดินหนึ่งครั้ง

หากผู้ถูกประหารสะดุ้ง หรือ หันหน้ามามอง เพชรฆาตก็จะยังไม่ลงดาบในทันที

จะวนรำดาบใหม่ แล้วกระทืบดินใหม่อีกครั้ง ทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ จนกว่า ผู้ถูกประหารจะอยู่นิ่ง ไม่ไหวติง ไม่มีกิริยาอาการสะดุ้ง ตกใจ


ปกติ ก่อนโดนประหารก็จะต้อง อุดหูด้วยดินเหนียว และ ปิดตาอยู่แล้ว

การที่ต้องทำแบบนี้ก่อน นัยว่า เพื่อให้ ผู้ถูกประหารมีสติ เพื่อระลึกถึงแต่สิ่งดี ๆ ตายไปจะได้ไปสุขคติครับ

นับเป็นความเมตตาของ เพชรฆาต แบบไทย ๆ ครับ

ไอ๋หยา...

กัวแย้วกั้บ... :lol: :lol: :lol:

เรียน ผู้กองแวบมา คุณบัญชา คุณพาฟฟ์ และท่านผู้รู้ทุกท่าน

ด้วยความเคารพและนับถือ ผมขออนุญาตตามมาอ่าน "ปุจฉา-วิสัชนา" เรื่องเกี่ยวกับวัฒนธรรมไทย อาวุธต่างๆทั้งของไทยและต่างชาติ เพื่อเก็บเกี่ยวความรู้โดยไม่มีเจตนาตามมาก่อกวนหรือรบกวนใดๆทั้งสิ้นครับ

ในฐานะน้องใหม่เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกเวบนี้ในวันนี้เอง ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย คงไม่มีดาบหนึ่ง-ดาบสองนะครับ กลัวมากครับ

ด้วยความนับถือ

ปริญญา

:)